Al vier weken in lockdown ...

Vandaag zijn we 4 weken in lockdown. Vier weken, en het lijkt een eeuwigheid. Een scenario waarvan je voorheen dacht dat het zich enkel in een SF-film zou voordoen.

Maar we staan er nog, en hoe … De vele inspanningen van onze hele medewerkersploeg en het rigoureus volgen van alle strenge hygiënische, afstands- en vaak veranderende bijkomende maatregelen, werpt zijn vruchten af.

We zijn erg gelukkig dat we vandaag kunnen melden dat er nog bij geen enkele cliënt (kind of volwassene) een covid-19-besmetting is vastgesteld. Op dit moment verblijft er niemand in onze quarantaine-afdeling, en we ‘houden hout vast’ dat het nog lang zo blijft. Een klein aantal medewerkers is wel besmet. Bij één van hen is dit ook officieel vastgesteld. Bij enkelen was er een sterk vermoeden. Gelukkig is er niemand ernstig aan toe, en hebben we een verdere besmetting tijdig kunnen vermijden.

Beschermingsmiddelen zijn schaars, maar dankzij de enorme golf van solidariteit hebben wij al onze medewerkers kunnen voorzien van verschillende handgenaaide mondmaskers met filter. Het VTI maakte voor ons een aantal spatmaskers. De zoektocht naar medische mondmaskers, ontsmettende gels, schorten en handschoenen blijven we dapper verder voeren. Het komt er op alle vlak op aan om vol te houden.

Het leven in Viro is niet te vergelijken met hoe het voor corona was. ‘t Valkennest, dat net in opstart was, is momenteel gesloten. De twee leefgroepen van het Zandkasteel liggen er verlaten bij, maar zijn uitgerust als quarantaine-ruimtes. Voor als het nodig is, voor kinderen en volwassenen apart. De meeste bewoners van de verschillende huizen zijn er nog, maar heel wat kinderen uit het MFC worden door de ouders thuis opgevangen. De dagbesteding zoals ze een maand geleden bestond, is weggevallen. De medewerkers van de dagbesteding bieden nu in de woonprojecten zelf zo gevarieerd mogelijke activiteiten aan, aangepast aan de quarantainemaatregelen.

Wie bij ons verblijft, kon al vier weken geen bezoek krijgen van zijn netwerk. We doen er alles aan om zoveel mogelijk digitaal contact te houden, maar voor veel van de bewoners en de families valt het isolement toch zwaar. We willen hen dan ook bedanken voor het begrip en de moeite om zich samen met ons te blijven houden aan de afstandsmaatregelen.

Maar ook van de ouders die hun kinderen met een beperking nu fulltime thuis moeten opvangen, vaak te combineren met thuis- of ander werk, vraagt het een enorme inspanning. Medewerkers houden zoveel mogelijk en proactief contact met de families, en ondersteunen op afstand waar mogelijk.

De uitbraak van het coronavirus dwingt ons allen in een isolement; onze bewoners, onze families, onze vrijwilligers, onze buren … Net nu we volle gas geven voor nog meer inclusie, voor zorgzame buurten, voor een warme samenleving, voor buurtvervlechting en betrokkenheid, tegen eenzaamheid en isolement …
Binnen onze lockdown doen we daarom ook zoveel mogelijk inspanningen om out of the box onze buurtwerking verder uit te bouwen en onze banden met onze erg betrokken buren en vrijwilligers warm te houden.

Er is één weg, en die gaat vooruit. Schouder aan schouder, samen sterk. Trots op al onze families, bewoners en medewerkers die er elke dag opnieuw tegenaan gaan met een ongebreidelde moed en engagement, ook op momenten van onzekerheid en angst. Hun inzet maakt het verschil en elke dag opnieuw de moeite waard, voor iedereen.

Trots op hen, trots op ons. Viro zijn we samen!