Het verhaal van Fatima

Een stevig netwerk dat meebouwt aan mijn weg: dát maakt voor mij het verschil. Ik deed al een beroep op mobiele ondersteuning aan huis via rechtstreeks toegankelijke hulp. Dat bleek niet genoeg te zijn voor mij. Na een kort verblijf in het Ado-huis hielp Viro me om een persoonsvolgend budget aan te vragen. Daarmee kon ik verhuizen naar mijn eigen studio in Matinahof.

Ik zit drie keer per week samen met mijn mobiele begeleider. Samen regelen we consultaties en afspraken, zorgen we dat mensen me kunnen ondersteunen waar ik dat nodig vind en maken we een planning op. En die is best goed gevuld!

Ik werk halftijds bij maatwerkbedrijf Odas. In het weekend poets ik in De Grote Wateringe. Ik maak er bedden op, poets kamers en badkamers en zorg dat de kamers klaar zijn voor gasten. Het is zwaar werk, maar ik haal er veel voldoening uit. Vroeger werkte ik voltijds met heel onregelmatige uren, maar dat bezorgde mij te veel druk. Ik ben progressief opnieuw aan de slag gegaan, en voel dat het halftijdse ritme met vaste uren mij beter ligt.

Twee keer per week komt Familiehulp langs. Samen maken we een boodschappenlijstje, doen we boodschappen en koken we, zodat ik gezond en lekker kan eten. Ook vrijwilliger Regine is er voor mij: ze helpt mijn medicatie klaarzetten, kleurt mijn haar, gaat mee shoppen en vergezelt me soms als ik naar de huisarts moet. Via Ampel ga ik elke twee weken naar de psycholoog. Ik krijg er tips om met stress om te gaan, en kan moeilijke situaties bespreken. Elke drie maanden heb ik een afspraak bij mijn psychiater. En ook mijn bewindvoerder is er voor mij.

Elke avond klopt een begeleider van het mobiele team bij mij op de deur. Ze komen horen hoe het met me gaat, en of ze iets voor mij kunnen betekenen. Dat doet me deugd. Ik voel me er goed bij om te kunnen bijpraten. Ik weet dat er altijd een vangnet voor mij is, en dat geeft me vleugels.

Dit verhaal is opgetekend voor de Dag van de Zorg in 2024.